بیماری انگلی نوزما زنبور عسل 1
توضیحات:
-
یکی دیگر از بیماری های جدی و خطرناک برای سه گونه از زنبوران عسل (کارگر،نر،ملکه) به غیر از نوزادان زنبور عسل شایع می باشد که دستگاه گوارش زنبور عسل را درگیر میکند و در تمامی نقاط جهان مشاهده شده است بیماری نوزما می باشد که در سالهای قبا از 1907 میلادی آن را جزء بیماری های قارچی طبقه بندب می کردند و از سالهای بعد وطی آزمایشات صورت گرفته عامل این بیماری را انگلی اعلام کرده اند.
طبق مطالعات عسل خاطره این نوع بیماری به خاطر پنهان بودن اثرات بیماری به قاتل نامرئی کندو در بین برخی از زنبورداران و محققان معرفی شده است. هفتاد و‌پنج گونه از نوزما وجود دارد که موجودات دیگر را آلوده می‌کنند. مشهورترین آنها نوزما بومبی سیس است که انگل کرم ابریشم می‌باشد و عامل پبرین است.
بیماری نوزما به دو دسته :
بیماری نوزما آپیس و نوزما سرانا تقسیم می شود.
نوزما سرانا:
عامل انگلی این نوع بیماری از طریق زنبور عسل هندی به زنیور اروپایی منتقل شده است. بخاطر اینکه این بیماری مخصوص محیط های با شرایط ، رطوبت بالا اتفاق می افتد.
- بیماری نوزما سرانا در برخورد و انتقال به طعمه یا زنبور عسل سالم شدید تر واکنش نشان داده و سریع زنیور عسل را مبتلا می سازد همانگونه که این بیماری در عرض هشت روز می تواند کل یک کلنی زنبور عسل را از پای در بیاورد.
- کاهش شدید ایمنی کندو و مرگ و میر بالا
- تولید عسل کم
- مقاومت این بیماری به گرما
- دفع مدفوع زنبور به هیچ عنوان امکان پذیر نیست چه داخل کندو و چه خارج از کندو.
- نوزوما به دلیل تأثیری که روی غدد هایپوفارنژیال زنبورهاي کارگر دارد ، سبب کاهش تولید ژل شاهانه می شود که این خود، ضعف کلونی را در پی دارد .
عوامل مستعد کننده:
-شرايط آب و هوايي:
زمستان هاي طولاني و مرطوب، بارندگی هاي طولاني كه زنبور را برای مدت زیادی در کندو حبس میكند، تغييرات دمايي شدید و ناگهاني و... ازعوامل مستعد کننده این بیماری هستند. بيماري معمولاً در اسفند و فروردين ظاهر میشود و در ارديبهشت و خرداد فروکش میکند.
اثر آفت کش ها
-افزايش آلودگي به نوزما اغلب در زنبورهایی دیده می شود كه باسموم مواجه شد ه اند.
شرايط کلنی ها:
ضعف كلنی ها ، بالا بودن سن ملكه، نبود تدابير پيشگيري بخصوص عدم تعويض موم ها و انجام برخی فعالیت ها توسط زنبوردار که منجربه ایجاد اختلال در توازن كلني میشود )مانند بازديد مداوم، گرفتنن بچه مصنوعي فراوان ، تأخیر در تغذیه(.
سن زنبور:
ميزان آلودگي با افزايش سن زنبور بالا می رود. احتمال ابتلای زنبورهای مسن به نوزما بیشتر است. زنبورهای جوان که کمتر از 15 روزسن دارند، مبتلا نمی شوند زیرا تجديد و بازسازي سلو لهاي پوششي درآنها خيلي سريع انجام می شود.
نژاد زنبور:
زنبورهای ايتاليايي و قفقازي به نوزما حسا س ترند.
ساير بيماريها:
بيمار يهايي مثل آمي بمالپيگي، آكاراپي سوودي و ويرو سهاي مختلف، ميزان ابتلا به نوزما را افزایش می دهند.
علائم بیماری:
زنبورهای بیمار با پرهای لرزان جلو كندو و یا كمی دورتر افتاده و ناگاه می میرند،بیماری مرگ و میر زنبورها را در داخل كندو افزایش می دهد.با ضعف در پاییز و یا در اوایل بهار باید به نوزما مشكوك شد.جمعیت بیماربه سرعت ضعیف می شوند كندوهایی كه در پاییز مبتلا می شوند زمستان را طاقت نیاورده و می میرند و اگر بتوانند زمستان را پشت سر بگذارند در بهار آینده قادر به جمع آوری محصول نبوده و در تابستان هم قوی نمی شوند. در اطراف سوراخ پرواز جمعیتهای بیمار لكه های زیادی دیده می شود كه در واقع مدفوع خشك شده زنبورهای مریض است كه به حالت اسهالی از خود دفع كرده اند.در هنگام شدت بیماری لكه ها در داخل كندو و در روی كادر ها نیز دیده می شودو لكه های مذكور دارای بوی ناخوشایندی می باشند.
زنبوران مبتلا به علت پربودن شکم از مدفوع، بزرگ تر از زنبوران سالم بوده و براق و چرب به نظر می رسند.