برداشت عسل در تابستان – عسل رسیده
توضیحات:
-
به نام خدا
عسل رسیده (عسل تغلیظ شده) به عسلی گفته می شود که بدون ترس از فاسدشدن، تا مدت نامعلومی قابل ذخیره است (در اکتشافات باستانشناسی در مصر، خمرهای پراز عسل سالم و قابل مصرف کشف شده که قدمت آن را ۶۰۰۰ سال و در مورد دیگر ۱۲۰۰۰ سال تخمین زده اند). در عملیات تولید عسل، زنبورهای کارگر شهد گل ها را به کندو می آورند و به صورت عسل نارس (عسل رقيق) در حجره ها ذخیره می کنند و براساس غریزۀ طبیعی، برای جلوگیری از فاسد شدن عسل رقیق، اقدام به تغلیظ آن می کنند.
در عملیات تغليظ، دسته ای از زنبورهای کارگر مسئول این کار، روی لبه حجرهها می نشینند و با فروکردن خرطوم خود در حجرهها مقداری عسل رقیق را به درون عسلدان خود می مکند. عسل مکیده شده در بدن زنبور تاحد لازم آبگیری می شود و به مقدار لازم برخی از مواد ساخته شده داخل بدن زنبور؛ مثل، نوعی آنزیم آنتی بیوتیک و احتمالا مواد دیگر به آن اضافه می شود و سرانجام عسل تغلیظ شده به داخل حجره برگردانده می شود. زنبورها آب ناشی از آبگیری از عسل رقیق را در بدن خود مورد استفاده قرار می دهند و مازاد آن را به همراه مدفوع خود در خارج از کند و دفع می کنند.
در مواقعی از سال که جریان شهد آوری به داخل کندو شدت دارد، به علت گرمای داخل کندو همواره عسل رقیق درون حجره ها در حال تبخیر شدن است که این تبخیر باعث بالا رفتن رطوبت داخل کندو میشود و اگر این رطوبت به حد معینی کاهش نیابد، در حجره های سرباز حاوی عسل تازه تغلیظ شده نفوذ کرده و مشکل آفرین می شود.
لذا به محض بالابودن رطوبت داخل کندو، دسته ای از زنبورهای کارگر با بال زدن بر فراز حجرهها باعث به گردش درآمدن هوا و تهویه کندو می شوند که به این ترتیب رطوبت داخلی کندو همواره در حدمعینی می ماند. عسل رسیده با ویژگی غلیظ بودن و سایر خصوصیاتی که دارد، محیطی است که هیچ نوع موجود زنده ای در آن قادر به ادامه حیات و فعالیت نیست و به این لحاظ است که عسل رسیده را به راحتی می توان بدون نیاز به هیچ نوع فرآوری یا نگهداری در یخچال تامدت نامعلومی نگهداری کرد.