بیماری انگلی آکاراپیس زنبور عسل 2
توضیحات:
-
این بیماری انگلی نیز همانند سایر بیماری ها دارای علامت و نشانه های می باشد.علائم بیماري :
- تلفات جلوي كندو. اختلال درقدرت پرواز. زنبورها به ساقه هاي گياهان چسبيده اند .
- شكم زنبورهای مبتلا متورم است .
- بال هـای زنبورها نامتناسـب اسـت. ( یك جفت بال عمود بـر بدن و یك جفت مـوازي بدن (
- آثار اسهال دیده ميشود.
- در آلودگي شدید، تمایل به بچه دهي زیاد ميشود.
تـا زمانـی كـه پـلاک یـا كروتهـای داخـل مجـاری تنفسـی محدود باشـند، بيمـاری دیـده نمیشـود.- زنبور در هنگام پرواز دچار نقص در تامين اكسيژن شده
- سوخت و ساز حشره دچار اختلال گرديده
- حرارت لازم بدن تامين نميشود و در نتيجه زنبوراني كه كندو را ترك ميكنند , نميتوانند به كندو برگردند و خارج از كندو تلف ميشوند .
- در اواخر آلودگي ممكن است زنبوران از كندو فراري شوند .- زنبوران بالهايشان نامتناسب است (يك جفت بال عمود بر بدن و يك جفت موازي بدن).
همراه شدن ساير بيماريها ، شرايط نامساعد محيطي ، كمبود گرده , كمبود شهد و خشكسالي ، منجر به تشديد عوارض حاصله از آلودگي ميشود. سطح آلودگي در زمستان و اوايل بهار به بالاترين ميزان ميرسد.
علايم بيماري به تعداد انگل موجود در داخل مجراي تنفسي ، به عوارض حاصله از وجود انگل و انسداد مجاري هوايي و به ضايعات حاصله در ديواره مجاري, بستگي دارد.
هنگاميكه جمعيت انگل افزايش مي يابد ، ديواره مجاري تنفسي كه در حالت طبيعي سفيد و شفاف ميباشند ، تيره و كدر شده ، نقاط سياه رنگ در آن ظاهر ميشود كه احتمالا مربوط به ملانين مي باشد.
گسترش و انتشار بيماري:
گسترش بيماري ارتباط مستقيم به وضعيت كلني و وضعيت بيولوژيكي خوشه زمستاني دارد. شرايط مناسب آب و هوايي نقش مهمي در انتقال انگل از زنبوري به زنبور ديگر ايفاء ميكند. آلودگي توسط جرب ماده كه بارور است صورت مي پذيرد. نحوه آلودگي بدين صورت است كه جرب روي سينه زنبور ميزبان منتظر مي ماند و حالت كمين به خود مي گيرد، روي پاهاي عقبي با كمك موهاي بلندي كه دارد, مي ايستد، زماني كه با زنبور ديگري تماس برقرار ميشود , روي آن زنبور مي جهد.
فقط زنبوران جوان يك تا پنج روزه هدف مي باشند. در واقع ، براي ورود به مجرا در زنبوران مسن موهايي وجود دارد كه مانع ورود انگل ميشود.
احتمال ديگر ، ممانعت بالها و باز و بسته شدن طبيعي و مداوم منافذ تنفسي ميباشد. اين دو پديده منجر به بروز مقاومت از روز ششم به بعد ميشود. با توجه به وضعيت زنبورستان و موقعيت جغرافيايي , توسعه آلودگي توسط عوامل مختلف صورت مي پذيرد:
- ورود بچه كندو همراه زنبوران صحرا رو به كلني مجاور
- ورود زنبوران نر كه بطور مدام از كندويي به كندوي ديگر ميروند.
- دخالت زنبورداران ،با ادغام كندوها ، جابجايي ، گرفتن بچه كندو هاي وحشي.
- ورود زنبوران خزنده به كلني هاي ديگر.
زنبوران مرده اهميت كمي دارند چون انگل هايي كه در داخل آنها ميمانند, بسرعت تلف ميشوند.
درمان:
براي از بين بردن كلني هاي ضعيف , در هنگام غروب كه تمام زنبوران صحرا رو برگشته اند , كندو بوسيله گوگرد دود داده ميشود. سپس زنبوران تلف شده را سوزانده, ابزار و وسايل مثل (كف و بدنه كندوها و غيره) بعد از ضدعفوني ، براي بهره برداري آماده ميشوند, چون اين وسايل ارتباطي به آكاريوز ندارند.
توجه شود كه قابهاي حاوي شفيره اي كه روي آنها زنبور وجود دارد و كاملاً سالم ميباشند را ميتوان داخل كلني هاي ديگر گذاشت تا باعث تقويت آنها شود. اين عمل قبل از دود دادن كندوي آلوده و ضعيف انجام خواهد شد. و یا روش های ساده و بیولوژیکی گرداوری شده توسط عسل خاطره مطالعه بفرمایید
- از كلني هاي مقاوم به بيماري اقدام به پرورش ملكه شود . و از آن ملكه ها , در ساير كلني ها استفاده شود .
- از مجاورت با كلني هاي آلوده , پرهيز شود .
استفاده از داروهايي با منشاء گياهي از جمله:تيمول , منتول , اسيد فرميك و روغن هاي گياهي استفاده ميشود , كه هم براي زنبور كم ضرر است و هم اثر سوء بر محيط زيست ندارد . در منابع آمده است كه , مخلوط روغن هاي گياهي مثل روغن اكاليپتوس و شكر براي درمان اين بيماري , استفاده شده است .
استفاده از تيمول در درجه حرارت بالاي 15 و به مقدار 25 -50گرم توصيه شده است. مقدار 25 گرم در آزمايشات اوليه , پاسخ بهتري داده است.